نوشته‏ اند: در بنى‏اسرائیل زنى زناکار بود، که هرکس با دیدن جمال او، به گناه آلوده مى‏شد! درب خانه‏ اش به روى همه باز بود، در اطاقى نزدیک در، مشرف به بیرون نشسته بود و از این طریق مردان و جوانان را به دام مى‏کشید، هرکس به نزد او مى‏آمد، باید ده دینار براى انجام حاجتش به او مى‏داد!

عابدى از آنجا مى‏گذشت، ناگهان چشمش به جمال خیره کننده زن افتاد، پول نداشت، پارچه‏ اى نزدش بود فروخت، پولش را براى زن آورد و در کنار او نشست، وقتى چشم به او دوخت، آه از نهادش برآمد که اى واى بر من که مولایم ناظر به وضع من است، من و عمل حرام، من و مخالفت با حق! با این عمل تمام خوبى ‏هایم از بین خواهد رفت!!

رنگ از صورت عابد پرید، زن پرسید این چه وضعى است. گفت: از خداوند مى‏ترسم، زن گفت: واى بر تو! بسیارى از مردم آرزو دارند به اینجایى که تو آمدى بیایند.

گفت: اى زن! من از خدا مى‏ترسم، مال را به تو حلال کردم مرا رها کن بروم، از نزد زن خارج شد در حالى که بر خویش تأسف و حسرت مى‏خورد و سخت مى‏گریست!

زن را در دل ترسى شدید عارض شد و گفت: این مرد اولین گناهى بود که مى‏خواست‏ مرتکب شود، این گونه به وحشت افتاد؛ من سال‏هاست غرق در گناهم، همان خدایى که از عذابش او ترسید، خداى من هم هست، باید ترس من خیلى شدیدتر از او باشد؛ در همان حال توبه کرد و در را بست و جامه کهنه‏ اى پوشید و روى به عبادت آورد و پیش خود گفت: خدا اگر این مرد را پیدا کنم، به او پیشنهاد ازدواج مى‏دهم، شاید با من ازدواج کند! و من از این طریق با معالم دین و معارف حق آشنا شوم و براى عبادتم کمک باشد.

بار و بنه خویش را برداشت و به قریه عابد رسید، از حال او پرسید، محلّش را نشان دادند؛ نزد عابد آمد و داستان ملاقات آن روز خود را با آن مرد الهى گفت، عابد فریادى زد و از دنیا رفت، زن شدیداً ناراحت شد. پرسید از نزدیکان او کسى هست که نیاز به ازدواج داشته باشد؟ گفتند: برادرى دارد که مرد خداست ولى از شدت تنگدستى قادر به ازدواج نیست، زن حاضر شد با او ازدواج کند و خداوند بزرگ به آن مرد شایسته و زن بازگشته به حق پنج فرزند عطا کرد که همه از تبلیغ کنندگان دین خدا شدند!!